Verliefd in/op de outback (deel 1: juli - augustus)

Vier maanden geleden begon mijn outback avontuur vanuit Townsville. Met de Inlander, een tweewekelijkse scenic (ben het Nederlandse woord even kwijt) trein, ben ik in 20 uur van Townsville naar Mt Isa gereisd, een afstand van 900 km. Waarom de trein er zo lang over deed werd mij al snel duidelijk: de gemiddelde snelheid bedroeg zo’n 50 km per uur! Voordeel was wel dat je inderdaad het langs glijdende landschap goed kon zien: emoes, kangoeroes, arenden, termietenheuvels, dorre rode vlaktes en beboste stukken. Ook mijn eerste outback zonsondergang en –opkomst heb ik vanuit de trein gezien, werkelijk adembenemend! De kleuren zijn ontzettend intens en de oranje gloed blijft lang aan de horizon hangen vanwege de reflectie op de rode ondergrond. De eerste sterren komen vrij snel tevoorschijn en zijn vanwege de afwezigheid van omgevingslicht goed te zien. De treinreis was goed verzorgd met ruime stoelen, veel beenruimte en goede catering. Kortom, een prima reis die leuker uitpakte dan verwacht . Vanaf Isa naar het station is het nog zo’n 200 km naar het westen, voornamelijk over onverharde en stoffige wegen, een rit van 2,5 uur. Ik wilde outback, dat heb ik gekregen.

Op het station wonen alle jonge werkers (16-25 jaar) in hetzelfde kwartier; een soort barrak waar iedereen een kamer heeft en een soort woonkamer in de gang. Het badhok is buiten. Een soort studentenhuis op de camping zeg maar. De managers, stellen en oudere werkers hebben eigen huizen. Verder is er de keuken, zwembad, gastenhuis, recreatieruimte, kantoor, stallen, werkplaats, helicopterschuur en vliegtuigschuur. Ontbijt is om 05.30 uur (bonen, gebakken spek/steak/worst en zachte eieren), smoko om 09.00 uur (hartig en zoet), lunch om 12.30 uur (corned beef sandwich die je ‘s ochtends maakt tenzij je die dag op het station bent) en avondeten om 19.00 uur (Veda kookt graag aardappels, groente en rund natuurlijk, Bran zou dolgelukkig zijn, hihi). Wel luxe dat alles voor ons gekookt wordt!

De dag na aankomst ben ik met Ben meegeweest op de roadtrain, wat een ding! Een mega truck met superlange en –zware trailers. Eat your heart out Zonneveld :p Dat ik een stuk mocht rijden was dan ook helemaal vet.

Mijn job was het part time schoonmaken en onderhouden van het gastenhuis, recreatieruimte, kantoor, zwembad, huis en tuinen van de manager en zijn vrouw. Niet echt bijzonder maar de rest van de tijd gebruik ik om dat goed te maken: mee op de roadtrain, mee met een windmolen- en drinkwaterpuntcontrole, hooi stapelen, meewerken in yards, meehelpen bij het slachten/villen/snijden van een “killer” (koe/stier) voor eigen consumptie, etc.

In juli en augustus stonden er in de weekenden een aantal campdrafts, rodeo’s en paardenraces op het programma. Dit zijn meerdaagse evenementen waar alle outbackers honderden kilometers voor afleggen om nieuwe mensen te ontmoeten (lees: op de stations werken veelal jonge gasten die op zoek zijn naar meisjes voor een one/two-night stand); hun vaardigheden demonstreren; kamperen; en vooral veel bier drinken. Twee weken na aankomst was mijn eerste campdraft, dus ook eerste keer slapen in een swag (canvas omhulsel met matrasje in een, dekens en kussens erin en je hebt een “tentbed”) onder de sterren, eerste cowboy dance (ietswat traditioneel) en outbackpaardensportwedstrijden. Ik heb mij goed vermaakt dus Zwarte Cross 20xx, kom maar op! :p
Kort daarop volgde de Mt Isa Rodeo, de grootste professionele rodeo van het zuidelijk halfrond. Wat was het fijn om weer in de stad te zijn en wat een adrenalineshow! Toch knap hoe de ‘duntjes’ langer op het paard of de stier blijven zitten dan de bredere mannen. Het evenement was compleet met een boxtempel, kermis en marktje: fantastisch voor de mensen die maanden in de bush leven, hihi.
De Camooweal Races waren ook fantastisch, mijn eerste paardenraces! Opgedoft in jurk (last-minute gekocht tijdens een “townrun” (in een dag op en neer rijden naar Isa om allerlei bestellingen voor het station op te halen)) en hakken heb ik op paarden gewed (en winst gemaakt!) en bubbels gedronken. Een hele andere country side!

Met het einde van deze job in zicht heb ik aangegeven langer te willen blijven en een echte cowgirl te willen worden. Niet alleen vanwege mijn kriebels voor de outback (prachtige en vrije omgeving en levenswijze), maar ook vanwege mijn kriebels voor mijn eigen cowboy.. oh oh.. Voor vertrek is het mij tientallen keren gezegd (“Je wordt verliefd op een Australier.”) en tientallen keren heb ik het ontkend (“Dat zal mij niet gebeuren.”), maar het is toch gebeurd, en hoe! Mijn kleine kamertje is inmiddels opslagplaats geworden (hey, dat klinkt bekend) voor Ben’s (die leuke man van dag 1) spullen aangezien ik ben ingetrokken in zijn kamer (ik moet ‘onze’ kamer van hem zeggen :p).     

Tussen mijn oude en nieuwe job in heeft Sarah (vrouw van de manager) mij voor twee dagen meegenomen naar Alice Springs, DE outback stad. Met het vliegtuigje hebben we de afstand van 650 km in twee uurtjes afgelegd, met de auto ben je een dag kwijt. Ach, als je (Sarah’s) schoonvader een van de rijkste mannen van Australie is wordt het leven een stuk makkelijker. Het was mooi om te zien hoe het vlakke landschap van Lake Nash overging in heuvels en bergen random de stad; de veepaden, waterplaatsen, droge rivieren en begroeiingspatronen. Sarah ging twee dagen op cursus, ik ging de toerist uithangen en winkelen. Het bezoekerscentrum van de Royal Flying Doctor Service was erg interessant, de botanische tuinen ietwat verdroogd. Een nacht in het Double Tree by Hilton was zeer welkom: een grote schone douche, witte doeken, groot wit bed, TV kijken in bed, wat een luxe vergeleken met ons studenten-camping-kwartier! Het winkelen stond in het teken van werkkleding scoren, dus hoed, overhemden, spijkerbroeken en laarzen. Het kost wat maar dan heb je ook wat: een echte cowgirl outfit!

Het vervolg van mijn outbackavontuur en mijn nieuwe job volgt hierna, dit verhaal begint al aardig lang te worden.

Liefs, Kelly